Caren Cats, visitekaartje coaching.

Het was een onbekende weg

Die ik heb afgelegd

Na het licht

Op zoek naar het donker

Verlangen naar verlangen

Uit dat harnas van spijt

Jaloezie

En belangen

Onderweg spuwden stuurlij

Aan wal hun gal

Ze hebben nooit iets bereikt

Ik bleef eigenwijs

En toen, toen zag ik jou

Je bent zoveel voor me geweest

Een moeder, een dochter

De mooiste vrouw

Maar als altijd met iemand

Die nooit iets zeker weet

Won mijn twijfel van ons geluk

Maar vanavond ben ik hier terug

En ik vraag je

Heb me lief, heb me lief

Heb dit lichaam lief

Bemin mij, bevrijd mij

Van het duister in mijn hoofd

Mijn straat loopt hier dood

Wat achtervolgde mij hier naar toe

Was het de prijs van de roem

Of het verlangen voor 1 nacht

Iemand te vertrouwen

Of was het de hyena, die jakhals

Die wacht tot ik neerval

En waarvan ik dacht

Dat het een vriend was

Maar zijn wij samen niet sterker

Dan alles wat mij bedreigt

Ik sta klaar voor de strijd

Met als wapen de waarheid

En dat is

Heb me lief, heb me lief

Heb dit lichaam lief

Bemin mij, bevrijd mij

Van dat gevoel van schuld

Verraad mij met een kus

Heb me lief, heb me lief

Ik weet, meer vragen kan ik niet

Wij verzoenen ons vannacht

Bemin mij, streel mij, heel mij

Heb me lief

De jakhals die wacht tot ik neerval en waarvan ik dacht dat het mijn vriend was. De kritische stem. Zo mooi vind ik dat. Caren kwam ik tegen op de begrafenis van een tante, er was nog een stoel vrij naast mij bij de koffietafel na afloop. Het was winter, we hadden het al snel over Jung en de schaduwkanten, onze weg en hoe mooi het was nu we de weg hadden gevonden. Een tijd later appte ze me of ik voor haar een kaartje wilde maken. Ze wilde haar eigen bedrijf opzetten. Ze stuurde een kleine tekening gemaakt door een bevriende kunstenaar die het aan haar gaf met de woorden: "Hier, dit ben jij." En dat is ze.

Het duurde een jaar voordat ik antwoordde. Ik had die avond ervoor gevraagd om hulp. Zomaar aan het niets, sommigen noemen dat bidden, ik noem het hoop. Er was nog een kant van mezelf daar ik mijn nagel niet onder kon krijgen, die me steeds weer verkeerde keuzes liet maken, een gevoel van machteloosheid gaf.. ik voelde het.

Die ochtend tijdens het qi gongen in de paardenwei dacht ik ineens aan de tekening. Ik zocht hem op en appte haar of ze nog een kaartje nodig had en ze zei ja, zeker. Haar paard was net overleden, de kleine toevalligheden waar ik steeds meer op ga letten.

Dat het wezen van de vrouw in de loop der eeuwen uit de bijbelse geschiedenis is verdwenen en alleen de hoer of de heilige overbleef is een treurig gegeven waardoor ik als kind mijn eigen waarde binnen het katholieke geloof niet kon vinden. Het ging alleen maar over mannen en over vrouwen die ik niet wilde zijn. Ik was niet heilig en ik was geen hoer, wat dan wel? Dat de heilige drie-eenheid ook in mij zat, dat ik een mens ben boven alles, het hele verhaal waarvan ik de fragmenten in de laatste jaren weer bij elkaar geraapt heb zijn nu weer een geheel. Het vereiste een hele studie om de mythes te ontrafelen.

Dat je je geest met je hart en je lichaam moet verbinden, weer leren te voelen, drie raadgevers en als ze ontkent of negeert worden dan gaan ze ondergronds. De keuze, voor het licht zat in haar naam.

De C was als een cirkel, de monad, de A leende zich voor de drie-eenheid, de T de keuze, het moment waarop je jezelf weer toe staat te zijn en leert je emoties in woorden te schenken zodat je je weer kunt verbinden met anderen en met de aarde, kunt wortelen.

En de S het Lemniscaat, het wiel, de eeuwige kringloop. We besloten de schaduw goud te maken en de schets te laten hoe hij was puur, perfect in zijn imperfectie zoals wij allemaal, het oordeel voorbij. En haar naam als psychotherapeut in diepdruk te doen, omdat het niet om haar gaat maar om je eigen weg.